เครื่องทดสอบอเนกประสงค์แบบอิเล็กทรอนิกส์ส่วนใหญ่เหมาะสำหรับการทดสอบวัสดุที่เป็นโลหะและอโลหะ เช่น ยาง พลาสติก สายไฟและสายเคเบิล สายเคเบิลใยแก้วนำแสง เข็มขัดนิรภัย วัสดุประกอบของสายพาน โปรไฟล์พลาสติก ม้วนกันน้ำ ท่อเหล็ก โปรไฟล์ทองแดง เหล็กสปริง เหล็กแบริ่ง เหล็กสเตนเลส (เช่น เหล็กที่มีความแข็งสูง) การหล่อ แผ่นเหล็ก แผ่นเหล็กเส้น และลวดโลหะที่ไม่ใช่เหล็กใช้สำหรับการยืด การอัด การดัด การตัด การลอก การยืดแบบสองจุดแบบฉีก (ต้องใช้เครื่อง extensometer) และการทดสอบอื่นๆเครื่องจักรนี้ใช้การออกแบบแบบบูรณาการระบบเครื่องกลไฟฟ้า ซึ่งส่วนใหญ่ประกอบด้วยเซ็นเซอร์แรง เครื่องส่งสัญญาณ ไมโครโปรเซสเซอร์ กลไกการขับเคลื่อนโหลด คอมพิวเตอร์ และเครื่องพิมพ์อิงค์เจ็ทสีมีช่วงการวัดความเร็วและแรงในการโหลดที่กว้างและแม่นยำ และมีความแม่นยำและความไวสูงในการวัดและควบคุมโหลดและการกระจัดนอกจากนี้ยังสามารถทำการทดลองควบคุมอัตโนมัติสำหรับการโหลดคงที่และการเคลื่อนที่คงที่โมเดลตั้งพื้น สไตล์ และการทาสีคำนึงถึงหลักการที่เกี่ยวข้องของการออกแบบอุตสาหกรรมสมัยใหม่และการยศาสตร์อย่างเต็มที่

ปัจจัยที่ส่งผลต่อการทำงานของเครื่องทดสอบอเนกประสงค์แบบอิเล็กทรอนิกส์：
1、 ส่วนโฮสต์
เมื่อการติดตั้งเครื่องยนต์หลักไม่ได้ระดับจะทำให้เกิดการเสียดสีระหว่างลูกสูบทำงานกับผนังกระบอกสูบทำงานทำให้เกิดข้อผิดพลาดได้โดยทั่วไปจะเห็นว่ามีความแตกต่างเชิงบวก และเมื่อโหลดเพิ่มขึ้น ข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นจะค่อยๆ ลดลง

2、 ส่วนไดนาโมมิเตอร์
เมื่อการติดตั้งเกจวัดแรงไม่ได้ระดับจะทำให้เกิดการเสียดสีระหว่างแบริ่งเพลาสวิงซึ่งโดยทั่วไปจะถูกแปลงเป็นค่าความแตกต่างเชิงลบ

ข้อผิดพลาดสองประเภทข้างต้นมีผลกระทบค่อนข้างมากต่อการวัดโหลดขนาดเล็ก และมีผลกระทบค่อนข้างน้อยต่อการวัดโหลดขนาดใหญ่

สารละลาย
1. ประการแรก ตรวจสอบว่าการติดตั้งเครื่องทดสอบอยู่ในแนวนอนหรือไม่ใช้ระดับเฟรมเพื่อปรับระดับเครื่องยนต์หลักในสองทิศทางตั้งฉากกันบนวงแหวนรอบนอกของถังน้ำมัน (หรือคอลัมน์) ที่ใช้งานได้

2.ปรับระดับของเกจวัดแรงที่ด้านหน้าของคันสวิง จัดตำแหน่งและยึดขอบของคันสวิงให้ตรงกับเส้นสลักด้านใน และใช้ระดับเพื่อปรับระดับซ้ายและขวาของตัวรถให้ชิดกับด้านข้างของ แกนสวิง

รายการทดสอบหลักของเครื่องทดสอบอเนกประสงค์แบบอิเล็กทรอนิกส์：
รายการทดสอบของเครื่องทดสอบแรงดึงแบบอิเล็กทรอนิกส์สามารถแบ่งออกเป็นรายการทดสอบทั่วไปและรายการทดสอบพิเศษในการหาค่าสัมประสิทธิ์ความแข็งแกร่งของวัสดุ ยิ่งอัตราส่วนของส่วนประกอบความเค้นปกติในเฟสเดียวกันกับความเครียดปกติสูงขึ้น วัสดุก็จะยิ่งแข็งแรงและเหนียวมากขึ้นเท่านั้น

1 รายการทดสอบทั่วไปสำหรับเครื่องทดสอบแรงดึงแบบอิเล็กทรอนิกส์: (ค่าการแสดงผลทั่วไปและค่าที่คำนวณได้)
1. ความเค้นดึง ความต้านแรงดึง ความต้านแรงดึง และการยืดเมื่อขาด

2. ความเค้นดึงคงที่การยืดตัวของความเครียดอย่างต่อเนื่องค่าความเค้นคงที่ ค่าแรงฉีกขาด ค่าแรงที่จุดใดๆ การยืดตัวที่จุดใดๆ

3. แรงสกัด แรงยึดเกาะ และการคำนวณค่าสูงสุด

4. การทดสอบแรงดัน, การทดสอบแรงเฉือนเฉือน, การทดสอบการดัด, การทดสอบแรงเจาะทะลุแบบดึงออก

2 รายการทดสอบพิเศษสำหรับเครื่องทดสอบแรงดึงแบบอิเล็กทรอนิกส์:
1. การสูญเสียความยืดหยุ่นและฮิสเทรีซิสที่มีประสิทธิผล: บนเครื่องทดสอบอเนกประสงค์แบบอิเล็กทรอนิกส์ เมื่อชิ้นงานถูกยืดด้วยความเร็วที่แน่นอนจนถึงการยืดตัวที่แน่นอนหรือตามภาระที่ระบุ เปอร์เซ็นต์ของงานที่ได้รับคืนระหว่างการหดตัวและการใช้ไปในระหว่างการยืดจะถูกวัด ซึ่งก็คือ ความยืดหยุ่นที่มีประสิทธิภาพเปอร์เซ็นต์ของพลังงานที่สูญเสียไประหว่างการยืดและการหดตัวของตัวอย่างเมื่อเปรียบเทียบกับงานที่ใช้ระหว่างการยืดตัวเรียกว่าการสูญเสียฮิสเทรีซิส

2. ค่า K ของสปริง: อัตราส่วนของส่วนประกอบแรงในเฟสเดียวกับการเปลี่ยนรูปต่อการเสียรูป

3. ความแข็งแรงของผลผลิต: ผลหารที่ได้จากการแบ่งโหลดที่การยืดตัวถาวรถึงค่าที่ระบุระหว่างแรงดึงด้วยพื้นที่หน้าตัดเดิมของส่วนขนาน

4. จุดคราก: เมื่อวัสดุถูกยืดออก การเสียรูปจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในขณะที่ความเค้นคงที่ และจุดนี้เรียกว่าจุดครากจุดครากจะแบ่งออกเป็นจุดครากบนและล่าง และโดยทั่วไปจุดครากด้านบนจะใช้เป็นจุดครากเมื่อโหลดเกินขีดจำกัดตามสัดส่วนและไม่สัดส่วนกับการยืดตัวอีกต่อไป โหลดจะลดลงกะทันหัน จากนั้นจะผันผวนขึ้นลงในช่วงเวลาหนึ่ง ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงการยืดตัวอย่างมีนัยสำคัญปรากฏการณ์นี้เรียกว่าการยอมจำนน

5. การเสียรูปถาวร: หลังจากถอดโหลดออกแล้ว วัสดุยังคงมีการเสียรูปอยู่

6. การเปลี่ยนรูปยืดหยุ่น: หลังจากถอดโหลดออก ความผิดปกติของวัสดุจะหายไปอย่างสมบูรณ์

7. ขีดจำกัดความยืดหยุ่น: ความเค้นสูงสุดที่วัสดุสามารถทนได้โดยไม่เสียรูปถาวร

8. ขีดจำกัดตามสัดส่วน: ภายในช่วงที่กำหนด โหลดสามารถรักษาความสัมพันธ์ตามสัดส่วนกับการยืดตัวได้ และความเครียดสูงสุดคือขีดจำกัดตามสัดส่วน

9. ค่าสัมประสิทธิ์ความยืดหยุ่นหรือที่เรียกว่าโมดูลัสความยืดหยุ่นของยัง